«کایه کائولکر»، یکی از دسته جزایر کوچک سواحل بلیز شمالی است. «کایه کائولکر»، به دلیل آرامش بی نظیرش، از سایر جزایر «بلیزی» معروف تر است. هیچ کجای این جزیره، قانونی برای چگونگی پوشش پیدا نخواهید کرد و برای بسیاری از مشاغل مهم نیست که مشتریانشان با پای برهنه آن جا بروند. محبوب ترین ساحل «کایه کائولکر»، «اسپلیت» (Split)، نام دارد. این منطقه، ساحلی است که به وسیله ی یک خلیج کوچک ایجاد شده و این خلیج، قسمت شمالی این جزیره را از قسمت جنوبی آن جدا می کند. آب این جا آرام و تمیز است. صخره های مرجانی نزدیک به آن، از رسیدن امواج به ساحل جلوگیری می کنند. با شنا کردن و زیر آبی رفتن توسط لوله ی تنفسی در ساعت دو بعدازظهر، می توانید از این ساحل زیبا لذت کافی را ببرید. در همان اطراف ساحل، مغازه هایی به چشم می خورد که انواع نوشیدنی های میوه ای بسیار خوش مزه را برای شما سرو می کند. از قسمت شمالی این جزیره به نام جنگل «کایه کائولکر»، که یکی از منابع جنگلی درختان همیشه سبز ساحلی به رنگ قرمز و سیاه کمیاب است، دیدن کنید. این درختان ریشه هایی دارند که در آب های شور رشد می کنند. آن ها به عنوان محل سکونت گونه های کمیاب پرندگانی مانند «چکاوک نادر منگرُو» (mangrove)، به کار می روند. از کرانه ی شرقی «کایه کائولکر»، صخره ی مرجانی بلیزی از دور دست دیده می شود. یعنی یک سایه ی آبی تیره که محل زندگی دسته ای از ماهی های غول پیکر و انگل هایی به رنگ نئون است. 

جزیره ی «باستی منتوز»، بخشی از دسته جزایر جمهوری پاناما است که «بوکاس دِل تورو» (Bocas del Toro) نامیده می شود. قسمت اعظم این جزیره، در پارک ملی آبی جزیره ی «باستی منتوز» با مساحت ۲۴۱۹۷۷۵۲۸ مترمربع از حیات وحش قرار دارد و پذیرای کسانی است که به دیدن آن جا می آیند. این پارک، محل زندگی میمون ها، کوالا ها و هزاران گونه ی حشرات و دوزیستان است. پارک ملی آبی جزیره ی «باستی منتوز»، چندین ساحل دارد که دیدن آن ها ارزشمند است. ساحل «قورباغه ی قرمز»، نام خود را از قورباغه هایی به رنگ روشن قرمز گرفته است که در اطراف این ساحل زیبا زندگی می کنند. این قورباغه ها سمی هستند، اما اگر شما آن ها را آزار ندهید، آن ها نیز به شما آسیبی نمی رسانند. گردشگران به این جا می آیند تا شنا کنند و از آب آبی روشن و تمیزش لذت ببرند. شما نیز می توانید در کلبه های طبیعی و زیبای حاشیه ی این جزیره و یا منازل لوکس کنار ساحل قورباغه ی قرمز بمانید و روزهای خوشی را برای خود به ارمغان بیاورید.

جزیره ی «ایزابلا»، ایستگاه معروف بسیاری از سفرهای دریایی به سمت جزایر«Galàpagos» است. این جزیره، برخی از پرطرفدارترین و کمیاب ترین مکان های غواصی و شنا را دارا است. این مکان ها به دلیل تنوع باورنکردنی گیاهان، حیوانات دریایی و امکان شنا در کنار نهنگ ها، دلفین ها و شیرهای دریایی اش شهرت دارد. جزیره ی «ایزابلا»، بزرگ ترین جزیره ی «Galàpagos» است و نسبت به تمام جزایر موجود در مجمع الجزایر، دارای لاک پشت های «گالاپاگوزی وحشی» بیشتری می باشد. در جنوبی ترین قسمت «ایزابلا»، می توانید مرکز پرورش این لاک پشت ها را ببینید که اولین  گام در راستای احیای جمعیت رو به انقراض آن ها است.  کسانی که به پرندگان علاقه دارند، باید به جزیره ی «ایزابلا»، که یکی از بهترین مکان های آن ها است، بروند. این جزیره، تنها مکان موجود در دنیا است که می توان در آن «سهره های مانگرُو»، که اخیراً تبدیل به گونه ای در حال انقراض شده است را یافت. مرغ های آبزی مانند پنگوئن های «هُمبُلت»، غاز ها، و قره غازها، جمعیت ساحل را تشکیل داده اند و گاهی اوقات برای صید ماهی به داخل آب می روند.

جزایر شناور «یوروز»، مجموعه ای از چهل جزیره ی مصنوعی واقع در قسمت غربی دریاچه ی «تیتیکاکای» پِرو است. این جزایر، گذرگاه کوتاهی از شهر «پِرویان» کشور پونو، هستند. مردم این جزیره، «نی های توتورا» که از ته دریاچه رشد می کنند را به هم بافته و جزیره ایجاد کرده اند. بر اساس افسانه ای محلی، مردمان «یوروز»، این جزایر را برای فرار از غارت هندیان مرکز پِرو ساختند. «یوروزی ها»، خود را برای ساخت جزایر محدود نمی کنند. مردمی که این جا زندگی می کنند، لباس هایی سنتی که از پارچه هایی به رنگ روشن دوخته شده اند، را می پوشند. آن ها، قایق های کوچک را نیز از همان نی های شنی ای می سازند که برای ساخت جزایر به کار می برند. شما می توانید یکی از این قایق ها را سوار شوید و در جزایر اطراف گشتی بزنید. در جزایر «یوروز»، هیچ هتلی وجود ندارد، اما می توانید در یکی از هتل های کنار دریاچه ی «تیتیکاکای پونو» بمانید.